گاهی اتفاق می افتد که دو دشمن در یک موضوعی نظرات مشابه دارند، بطور مثال صدام حسین با جنگی که بر علیه ایران به راه انداخت دشمنی خود را با انقلاب اسلامی نشان داد و همزمان اسرائیل هم با عراق دشمن بود و تاسیسات هسته ای عراق را بمباران نمود و دشمن اسرائیل با ایران هم بر همگان واضح است. در مورد موضع محمود عباس نسبت به اسرائیل تا حدودی همین گونه است. ایران اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و با فلسطین دوست است. اما در رابطه با اسرائیل و نحوه تعامل محمود عباس با وی هم موضع نیست، بلکه روش تعامل نیروهای مقاومت را قبول دارد و به همین دلیل به استقلال فلسطین و تشکیل دولت مستقل به پایتختی قدس با ملاحظاتی که بیان نمود و قاعدتا در این گونه موارد بصورت رسمی در سازمان ملل موضع ایران ثبت مکتوب می شود. به هر صورت ایران این اقدام را به عنوان گامی در جهت استقلال کامل برای فلسطینی ها تائید نموده است. در جریان اخیر هم همینطور بود اما مواضع متفاوت و همراه با ایهام این نگرش را القاء نمود. والا در مورد موضع اخیر سازمان ملل از مجموعه مواضع ایران همراهی با اسرائیل مستفاد نمی شود، لذا مخالفتی با دیدگاه امام ندارد و صرفا دیپلماسی ضعیف و تاخیری دولت را نشان می دهد.

. انتهای پیام /*